نیایش

خدایم خدایم آه ای خدایم
صدایت می‌زنم بشنو صدایم
شکنجه‌گاه این دنیاست جایم
به جرم زندگی این شد سزایم

آه ای خدایم بشنو صدایم
مرا بگذار با این ماجرایم
نمی‌پرسم چرا این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
گلویم مانده از فریاد و فریاد
ندارد کس غمِ مرگ صدایم

پرواز

سینه‌ی پر شورم و آواز را گم کرده‌ام
بال و پر دارم ولی پرواز را گم کرده‌ام

رونق انجام من در خانه‌ی آغاز ماند
چهل کلید خانه‌ی آواز را گم کرده‌ام

چارقم سر، پای تندر، بی اگر دروازه‌وار
آه، اما رفتن تک تاز را گم کرده‌ام

چشم در راهم نگاهم بیکران را آرزوست
حاصل اما چشم و چشم انداز را گم کرده‌ام

های و هویی دارم و در غربتم از این خروش
سازم، اما زخمه‌ی دمساز را گم کرده‌ام

هم نوای خویش بودم در گذار زندگی
هم نوا و هم نواپرداز را گم کرده‌ام

طفل بازیگوش عشقم، درس و مشقم عشق و عیش
راه مکتب خانه‌ی شیراز را گم کرده‌ام...

پیرایه یغمائی

بشنویم:

رز صحرا

این ترانه رو خیلی دوست دارم، شنیدنش برام همیشه آرامش‌یخش بوده، بویژه زمانی که متن شعرش رو همزمان می‌خونم. آهنگی که سال 1999 ضبط شده، آگوست 2000 پخش شده و ترکیبی از عربی و انگلیسی هست.

«استینگ» یا دراصل «گوردون ماتیو تومانس سامنر» شاعر و خواننده‌ی انگلیسی رو در ایران با ترانه‌ی «رز صحرا» (Desert Rose) می‌شناسن. شعر بسیار زیبا با کلامی دلنشین از خود شاعر و ترکیب موسیقی شرقی و غربی به کمک خواننده‌ی الجزائری (Cheb Mami) انسان رو به شنیدن و غرق شدن در اون دعوت می‌کنه. متن شعر، پرونده صوتی و پرونده ویدئویی رو در ادامه گذاشتم.

صفای اشک

صفای اشک

نه از آشنایان وفا دیده‌ام

نه در باده‌نوشان صفا دیده‌ام