دنیای این روزای من

تقریبا دوماهی می‌شه که بروز یه اتفاق، باعث شده کمی تلاطم در زندگیم بیفته؛ ذهنم آشفته شده و هرکاری می‌کنم، توفانی که به‌پا شده، نمی‌نشینه. شاید بهتره بگم آتشی که به‌پا شده، خاموش نمی‌شه، هر دفعه، فوت می‌شه و خاکسترهاش می‌رن کنار و دوباره سرخی آتش....

آشنایی من با blog.ir

همیشه نوشتن بهم آرامش می‌داده؛ نوشتن از دل خودم برای خودم، بویژه اینکه فکرم مشغول باشه و ذهنم ناآروم، اون وقته که تنها داروی من، فرار از دیگرانه و پناه آوردن به تنهایی؛ من اسمشو گذاشتم «خود بازسازی»!

...

اول هر کار، به نام خدا

درود

وب و اینترنت، ابزار بسیار سودمندی در اختیار انسان گذاشته است. اینک می‌توان به‌کمک اینترنت به دنیایی از اطلاعات و دانش‌ها دسترسی داشت، آموخت و آموزش داد. سرعت و سادگی در انجام اموری که شاید بیش از روزها وقت می‌گرفت، رهاورد این تکنولوژی به بشریت است.

من هم از اینترنت بسیار آموختم و هنوز یاد می‌گیرم و خواهم گرفت. دوست دارم بنویسم. از همه‌چیز. از علم و دانش، از ادبیات، از زیان‌ها، از طنز، جامعه، روانشناسی و هرچه که در ذهن و فکرم جاخوش کرده‌اند.